اگرچه احتمالا پیش ازین متوجه نبودهایم ولی اکنون کاملا آشکار است که بخش خیریه بسیار متنوع است. به عنوان مثال یک موزه را با یک موسسه خیریه بین المللی مقایسه کنید، یا یک موسسه خیریه تحقیقات پزشکی با یک مرکز تفریحی. تقریباً تنها وجه مشترک این سازمانها این است که (به احتمال زیاد) همه خیریه هستند.
در نتیجه، تأثیر Covid-19 بر سازمانهای مختلف بسیار متفاوت بوده است. در اولین قرنطینه در بهار 2020 عناوینی در مورد سطوح احتمالی از دست دادن درآمد در "بخش خیریه" و چشم انداز شکست های گسترده مالی منتشر شد. با این حال تصویری که از این واقعیت یک سال بعد عیان شد بسیار بغرنجتر است.
در آوریل/مه 2020، هر موسسه خیریه در تلاش برای تأمین بقای مالی کوتاه مدت بود. پول نقد بسیار ارزشمند بود و سرمایه در گردش برای ادامه حیات سازمانها مورد نیاز بود.
موسسات خیریهای که در زمینه سلامت، مراقبتهای اجتماعی و حمایت از سلامت روان فعالیت میکردند، بیشتر از همیشه مورد نیاز بودند. سازمانهای دیگردر بخشهای هنر و موزهها نیز چارهای جز مشاهده بحران از پشت درهای بسته نداشتند. در نتیجه، بحران موجود موجب شد در گزارش انجام شده توسط موسسه خیریه فاینانس، تا ژوئن 2020 ، 33،000 کارمند تنها از 50 موسسه خیریه برتر از کار خود کنارهگیری کنند.
در گزارشی که اخیرا توسط nfpSynergy و ProBono Economics ارائه شده، مشاهده میشود که 48 درصد از موسسات خیریه با وجود رویدادهای جمع آوری کمک های مالی و خرده فروشی، با کاهش درآمد مواجه بودهاند و بیشترین آثار منفی را متقبل شدهاند.آنها همچنین گزارش دادند که 45 درصد از این موسسات خیریه به استفاده از ذخایر خود روی آوردهاند و این تأثیرات منفی در موسسات خیریه کوچکتر بیشتر مشهود است.
علاوه بر این، دورکاری منجر به افزایش چشمگیر کلاهبرداری در فضای مجازی شده و امنیت سایبری در حال حاضر به عنوان یک خطر بزرگ برای اکثر موسسات خیریه در کنار سیستم‌های نوظهور فناوری اطلاعات محسوب میشود. موسسات خیریه ثابت کردهاند که میتوانند بدون دفاتر فعالیت کنند، اما در وضعیت کنونی نمیتوانند بدون عملکرد سیستم‌های اطلاعاتی به فعالیت بپردازند.
https://www.accountancydaily.co/what-impact-pandemic-charity-finances
