سازمان تامین اجتماعی اعلام کرد: غیر ارادی بودن بیکاری ملاک اصلی برقراری حمایت های قانونی برای بیمه شدگان بیکار است. بنابراین کارگری که به میل و اراده خود، کار را ترک می کند، نمی تواند از این حمایت ها برخوردار شود.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی انجمن حسابداران خبره ایران، به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان تامین اجتماعی، بیکار از نظر قانون بیمه بیکاری، بیمه شده ای است که بدون میل و اراده بیکار شود و آماده به کار باشد.
تشخیص ارادی و غیرارادی بودن بیکاری بیمه شدگان بر عهده کمیته ای متشکل از نمایندگان اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی است و شعب تامین اجتماعی بر اساس معرفی ادارات تعاون، کار ورفاه اجتماعی در خصوص برقراری مقرری بیمه بیکاری اقدام می کنند.
براین اساس، علاوه بر بیمه شدگانی که به علت تغییرات ساختار اقتصادی کارگاه، به تشخیص کمیته مذکور و شورای عالی کار، بیکار موقت شناخته می شود و محق دریافت بیمه بیکاری می شود، بیمه شدگانی که به علل بروز حوادث غیرمترقبه مانند سیل، زلزله، جنگ و آتش سوزی بیکار می شوند، می توانند از مقررات قانون بیمه بیکاری استفاده کنند.
بر این اساس، بیمه شده ای که کار خود را به صورت غیر ارادی از دست می دهد، برای دریافت مقرری بیمه بیکاری باید حداکثر ظرف مدت ٣٠روز از تاریخ بیکاری، موضوع را به واحدهای اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی اطلاع دهد و آمادگی خود را برای اشتغال به کار تخصصی خود یا کار مشابه آن اعلام کند.
شرایط دریافت مقرری بیمه بیکاری را می توان این چنین خلاصه کرد: مشمول قانون کار و تامین اجتماعی باشد، تبعه کشورهای خارجی نباشد، مستمری بگیر بازنشسته یا از کارافتاده کلی نباشد، بیمه شده قبل از بیکار شدن حداقل ٦ ماه سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشد( بیمه شدگانی که به علت حوادث غیرمترقبه، بیکار می شوند از این شرط مستثنی هستند)و بیمه شده در دوره های کارآموزی اداره کار شرکت کند.
مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شدگان واجد شرایط، به سابقه پرداخت حق بیمه از سوی آنان بستگی دارد و در هر حال مدت آن از ٣٦ ماه برای بیمه شدگان مجرد و ٥٠ماه برای بیمه شدگان متاهل و متکفل بیشتر نیست.
