اطلاعاتی که برای شرکتهای متفاوت, به روشی مشابه اندازهگیری و گزارش میشوند, قابل مقایسه درنظر گرفته میشوند. قابل مقایسه بودن استفادهکنندگان را قادر میسازد تا شباهتها و تفاوتهای واقعی رویدادهای اقتصادی بین شرکتها را شناسایی کنند. برای مثال, بهطور تاریخی, حسابداری بازنشستگی در ژاپن و آمریکا متفاوت بودهاند. در ژاپن, عموما شرکتها هزینهای از این بابت از سود کم نمیکنند یا هزینه اندکی کم میکنند. شرکتهای آمریکایی, بهای بازنشستگی را در زمان تحمل ثبت میکنند. در نتیجه, مقایسه نتایج مالی شرکت تویوتا[1] (ژاپن) یا شرکت هوندا[2] (ژاپن) با شرکت جنرال موتورز[3] (آمریکا) یا شرکت فورد[4] (آمریکا) دشوار است. سرمایهگذاران, تنها در صورتی میتواند ارزیابیهای معتبری انجام دهند که اطلاعات قابل مقایسه در دسترس باشند.
اسقاط داراییها است.
لازم به توضیح است با تغییراتی که در نسخه های 2010 و 2018 چهارچوب نظری گزارشگری مالی ایجاد شد، ویژگی های کیفی اطلاعات مالی به شرح زیر تغییر کرد:
در ایران هنوز (سال 1401-1402) چهارچوب نظری گزارشگری مالی بر اساس ترجمه ای که از نسخه 1989 چهارچوب بین المللی صورت گرفته است
منبع: کتاب حسابداری میانه بر اساس IFRS نوشته کیسو و ویگانت، ترجمه دکتر علی رضا رامروز، انتشارات انجمن حسابداران خبره ایران
[1] Toyota
[2] Honda
[3] General Motors
[4] Ford
